Actie in de kliniek.

(English version below)

De dag vandaag start met 7 graden op de thermometer. Twee T-shirts en een dikke trui houden de warmte binnen. Het is uitzonderlijk. Overal lokale mensen met dikke jassen en mutsen.
Twee uren later is de zon weer aan de winnende hand en kan de trui bijna weer uit. Heel apart.

Er is vandaag weer flink gebuffeld. Rients moet het weer met 2 handjes doen. Want Jan Postma is weer met zijn fanclub aan de haal gegaan. Ze hangen bij Jan nog net niet aan zijn lip. Zo dicht staan de leerlingen in zijn buurt om maar niets te missen. En als Jan dan naar een andere machine gaat, stiefelt de hele horde achter hem aan. Mooi om te zien.

Jan Dros is intussen bezig in de kliniek. Een computernetwerk installeren. Het is druk bij de kliniek. Niet bij de daktari (dokter) want we mogen de eerste computer wel bij hem installeren. Het zit wat tegen. De back-up unit wordt niet in het netwerk herkend. Niet te benaderen. Uit onderzoek blijkt dat het elektriciteitsnet geen 220 volt levert maar 190. En dat vindt de back-up unit te weinig en vertikt het. Tja dan komen de grijze hersencellen in actie. Er ontstaat een plan B. Geen automatische back-up, maar simpelweg dagelijks de documentjes op een stickje zetten.

Nelson, de elektricien uit Moshi, heeft de kliniek nog snel even van extra Europese stopcontacten voorzien. Passen onze Hollandse stekkers beter in. Het is zijn laatste daad hier. Morgen gaat hij met de bus weer terug naar Moshi. Een reis van 2000 km. Bijna 30 uur in de bus. En dat maar voor €27. Kom je in Nederland niet zo ver mee.

Even wat anders. In Afrika vertellen ze elkaar graag verhalen. Zo mocht ik ook naar eentje luisteren.
In het Katavi National Park mochten twee goudzoekers naar goud zoeken. Stoere jongens voor de dooie dood niet bang. Ze vinden een mooi plekje en graven zich het rambam. Geen goud. Van al dat goud zoeken kregen ze natuurlijk honger. Ze gaan op zoek naar eten en zien daar een leeuw die net een prooi heeft gevangen. Ze jagen de leeuw weg en snijden een stuk vlees weg en strooien wat zout op de rest van het kadaver. De leeuw is weer terug bij zijn hapje en geniet als nooit te voren van het gepekelde vlees. Het blijkt dat roofdieren gek zijn op zout.
Goed. We zijn een paar dagen verder. De goudzoekers graven zich nog steeds het rambam en nog steeds geen goud. Krijgen weer honger. Alleen hoeven ze nu niet naar vlees te zoeken. Dezelfde leeuw heeft besloten om zijn prooi naar de goudzoekers te brengen in de hoop dat er weer zout op het kadaver wordt gestrooid. En het gebeurde. De goudzoekers sneden weer een stuk vlees weg en strooide zout op de rest. Dit ging zo een aantal weken door totdat de parkwachters in de gaten kregen dat er bij het kamp van de goudzoekers wel heel veel botten en geraamten lagen. Het verhaal met de leeuw werd natuurlijk niet geloofd en ze moesten vertrekken naar een plek 50 km verderop. Ga daar maar goud zoeken werd er gezegd.
En daar werd weer naar goud gezocht. Graven, graven, geen goud. Wel een leeuw die daar met zijn prooi aan kwam zetten. Hij had de goudzoekers weer gevonden. Mét zout was het vlees toch een stuk lekkerder.

Dat was het weer. Morgen weer meer.

Jan&Rients&Jan


Action in the clinic.

Today starts with 7 degrees on the thermometer. Two T-shirts and a thick sweater keep the heat in. It's exceptional. Local people everywhere with thick coats and hats.
Two hours later, the sun is winning again and the sweater is almost ready to take off. Very strange.

Today there was a lot of buffing again. Rients has to do it again with 2 hands. Because Jan Postma has again run off with his fan club. They are almost hanging over his shoulder. The students do not want to miss anything. And when Jan goes to another machine, the whole horde stumbles after him. Nice to see.

Jan Dros is now busy in the clinic. Install a computer network. The clinic is busy. Not at the daktari (doctor) because we can install the first computer at his place. It's a bit off. The backup unit is not recognized in the network. Not approachable. Research shows that the electricity grid does not supply 220 volts but 190. And the backup unit finds that too little and rejects it. Well then the gray brain cells come into action. A plan B is created. No automatic backup, but simply put the documents on a stick every day.

Nelson, the electrician from Moshi, quickly provided the clinic with extra European sockets. Our Dutch plugs fit better. It's his last act here. Tomorrow he will go back to Moshi by bus. A journey of 2000 km. Almost 30 hours on the bus. And that only for €27. You don't get that far in the Netherlands.

Something different. In Africa they like to tell each other stories. That's how I got to listen to one.
Two prospectors were allowed to search for gold in the Katavi National Park. Tough boys not afraid of death. They find a nice spot and diged very hard. No gold. All that gold prospecting made them hungry. They go in search of food and see a lion that has just caught prey. They chase the lion away and cut off a piece of flesh and sprinkle some salt on the rest of the carcass. The lion is back at his snack and enjoys the brined meat like never before. It turns out that predators love salt.
Good. We are a few days further. The prospectors are still digging hard and still no gold. Get hungry again. Only now they don't have to look for meat. The same lion has decided to take his prey to the prospectors in the hope that salt will be sprinkled on the cadaver again. And it happened. The prospectors cut off another piece of meat and sprinkled salt on the rest. This went on for several weeks until the park rangers realized that there were a lot of bones and skeletons at the gold miners' camp. The story with the lion was of course not believed and they had to leave for a place 50 km away. Go there and dig for gold, they said.
And there they searched for gold again. Dig, dig, no gold. Instead there was a lion that came with its prey. He had found the prospectors again. The meat was much tastier with salt.

That was it again. More tomorrow.

Jan&Rients&Jan