We zijn in Afrika
Door: Jan Dros
Blijf op de hoogte en volg Jan
16 Juli 2021 | Nederland, Schiphol
(Below the English version)
Daar zijn we weer.
Nu vanaf het Afrikaanse continent.
En we hebben natuurlijk weer van alles beleefd.
Na 10 uur vliegen, een houten kont van hier tot Dar es Salaam, komen we aan in de ontvangsthal van het Julius Nyerere vliegveld. Er staat een rij die maar niet wil opschieten. We komen er achter dat we weer getest moet worden. Een sneltest. Want het kan zomaar zijn dat we na een uitgebreide PCR test in Nederland toch weer in het vliegtuig zijn besmet. Bijna gratis voor $25.
Oké. Dan maar weer zo’n stokje in je hersenpan. Of we wel even vooraf via een Tanzaniaanse overheidswebsite willen betalen. Zonder controlecode die je dan via de mail krijgt geen test en geen toegang tot Tanzania.
Nou dan begint het feest. Op je kleine mobieltje naar een onbekende website waarin het hemd van je lijf wordt gevraagd. Na 5 keer op verder gedrukt te hebben komt het moment om te betalen. Met je visa- of masterkaart. Ehhhh, wie heeft er zo’n kaart. Jan Postma heeft er eentje. Een master.
Wel goed het kaartnummer invullen, anders ben je het bokje. Na heel wat nummertoetjes te hebben ingedrukt met te dikke vingers is het moment daar…..PAY. Er flits wat heen en weer en een prachtige met kleuren getinte QR-code doemt op. “Doe de masterpas in de raboscanner en scan de QR-code”. Oeps, de raboscanner ligt thuis. No pay no test.
Gelukkig hebben we wel een controlecode op de mail ontvangen. So far so good.
Nu nog betalen. Het is tegen middernacht en ondertussen staan we al zo’n 40 minuten in de rij. Aan het einde van de rij kan er ook cash betaald worden. De euries komen uit alle hoeken en gaten van onze handbagage en het lukt ons €75 bij elkaar te krijgen. Dollars, daar doen we niet aan.
Eerst melden bij het eerste hokje. De controlecode-dame geeft groen licht. We mogen verder naar het volgende hokje. Het stokje-in-de-neus-hokje. Jan Dros treft een zeer bekwame neuspeuteraar. Een dame van respectabele leeftijd. Ze is erg vermoeid en dat is te zien. Alles in de vertragende trap.
Wij zijn de laatste van de paar honderd die ze heeft gepeuterd. We wensen haar een goede nachtrust toe en ze lacht. Asante zegt ze vriendelijk.
Goed, we zijn weer getest en weer wat euries lichter. We moeten nog 15 minuten wachten op de uitslag. Het is inmiddels over twaalven als het verlossende papiertje uit de printer komt. We mogen door naar de volgende ronde. De douane.
De papieren zijn in orde, op naar de volgende hindernis. De bagagescanner.
De koffers hebben gelukkig op ons gewacht. Die staan naast de bagageband en we lopen 6 koffers sterk naar de beruchte bagagescanner. Drie koffers worden als verdacht bestempeld en verdienen nader onderzoek. Een vriendelijk man van de inklaring wil ons maar al te graag helpen.
Uiteindelijk blijft er maar één koffer over waaraan de Tanzaniaanse overheid geld kan verdienen. Dat is de koffer met netwerkapparatuur voor de kliniek in Kilangala. Na een schaakspel waarin bedragen heen en weer schuiven blijft de teller staan op $49 dollar. De invoerbelasting die aan het loket achter in de hal betaald moeten worden. De maestro betaalpas in de aanslag om te betalen. Niet mogelijk. Alleen cash, $49.
Weer terug naar andere Jan en Rients om euries te bedelen. Want dollars daar doen we niet aan.
Waar de euries wegkwamen is nog een raadsel maar de 50 hebben we gehaald.
We staan eindelijk buiten bij de taxi’s. We moeten naar Hotel BL Airport Hotel. Nou dat weten de mannen wel. Voor 10 dollar afleveren bij de deur. We doen niet aan dollars dus het wordt weer vissen naar euries. Het is over enen als we 3 man zwak en 6 koffers sterk aankomen in het hotel.
De beiden Jannen nemen nog een Safari biertje als slaapmuts. Rients haakt af en zoekt uitgeteld zijn slaapplekje op. Jan en Jan volgen wat later.
Morgen weer meer.
Welterusten
Jan&Jan&Rients
----------------------------------------
There we are again.
Now from the African continent.
And of course we have experienced all kinds of things.
After flying for 10 hours, a wooden butt from here to Dar es Salaam, we arrive in the reception hall of the Julius Nyerere airport. There's a line that just won't move. We find out that we need to be tested again. A quick test. Because it may just be that after an extensive PCR test in the Netherlands we have been infected again on the plane. Almost free for $25.
Okay. Then another stick in your brain. Whether we want to pay in advance via a Tanzanian government website. No test and no access to Tanzania without a verification code that you will receive via email.
Then the party begins. On your small cell phone to an unknown website with a lot of questions. After pressing continue 5 times, it is time to pay. With your visa or master card. Ehhh, who has such a card. Jan Postma has one. A master card.
Be sure to enter the card number correctly. After having pressed a lot of number keys with fingers that are too thick, the moment is there…..PAY. There is some flashing back and forth and a beautiful color-toned QR code looms up. “Put the master card in the cardscanner and scan the QR code”. Oops, left the cardscanner at home. No pay no test.
Fortunately, we did receive a verification code in the mail. So far so good.
Now we only have to pay. It is around midnight and we have been standing in line for about 40 minutes. Cash can also be paid at the end of the row. The euries come from every nook and cranny of our hand luggage and we manage to raise €75.
First report at the first box. We can proceed to the next cubicle. The stick-in-the-nose box. Jan Dros meets a very skilled nose picker. A lady of respectable age. She is very tired and it shows. Everything in the retarding staircase.
We're the last of the few hundred she's touted. We wish her a good night's sleep and she smiles en says Asante.
Good. We have been tested again. We have to wait another 15 minutes for the results. It is now past twelve when the redeeming piece of paper comes out of the printer. We can move on to the next level. The customs.
The papers are in order and on to the next obstacle. The baggage scanner.
Luckily the suitcases were waiting for us. They are next to the baggage claim and we walk 6 suitcases to the infamous baggage scanner. Three suitcases are labeled as suspicious and deserve further investigation. A kind man is happy to help us.
In the end, only one suitcase remains from which the Tanzanian government can earn money. That's the case with network equipment for the clinic in Kilangala. After a chess game in which amounts move back and forth, the counter remains at $49 dollars. The import tax that must be paid at the counter in the back of the hall. The maestro debit card is ready to pay. Not possible. Cash only, $49.
Back to other Jan and Rients to beg for more euries. Where the euros came from is still a mystery, but we made it to 50.
We are finally outside at the taxis. We have to go to Hotel BL Airport Hotel. Well, the men know that. Delivery to the door for $10. We don't do dollars so it's fishing for euros again. It is after one o'clock when we arrive at the hotel with 3 men weak and 6 suitcases strong.
Both Jans take a Safari beer as a nightcap. Rients drops out and looks for his place to sleep. Jan and Jan follow a little later.
More tomorrow.
good night
Jan&Jan&Rients
Daar zijn we weer.
Nu vanaf het Afrikaanse continent.
En we hebben natuurlijk weer van alles beleefd.
Na 10 uur vliegen, een houten kont van hier tot Dar es Salaam, komen we aan in de ontvangsthal van het Julius Nyerere vliegveld. Er staat een rij die maar niet wil opschieten. We komen er achter dat we weer getest moet worden. Een sneltest. Want het kan zomaar zijn dat we na een uitgebreide PCR test in Nederland toch weer in het vliegtuig zijn besmet. Bijna gratis voor $25.
Oké. Dan maar weer zo’n stokje in je hersenpan. Of we wel even vooraf via een Tanzaniaanse overheidswebsite willen betalen. Zonder controlecode die je dan via de mail krijgt geen test en geen toegang tot Tanzania.
Nou dan begint het feest. Op je kleine mobieltje naar een onbekende website waarin het hemd van je lijf wordt gevraagd. Na 5 keer op verder gedrukt te hebben komt het moment om te betalen. Met je visa- of masterkaart. Ehhhh, wie heeft er zo’n kaart. Jan Postma heeft er eentje. Een master.
Wel goed het kaartnummer invullen, anders ben je het bokje. Na heel wat nummertoetjes te hebben ingedrukt met te dikke vingers is het moment daar…..PAY. Er flits wat heen en weer en een prachtige met kleuren getinte QR-code doemt op. “Doe de masterpas in de raboscanner en scan de QR-code”. Oeps, de raboscanner ligt thuis. No pay no test.
Gelukkig hebben we wel een controlecode op de mail ontvangen. So far so good.
Nu nog betalen. Het is tegen middernacht en ondertussen staan we al zo’n 40 minuten in de rij. Aan het einde van de rij kan er ook cash betaald worden. De euries komen uit alle hoeken en gaten van onze handbagage en het lukt ons €75 bij elkaar te krijgen. Dollars, daar doen we niet aan.
Eerst melden bij het eerste hokje. De controlecode-dame geeft groen licht. We mogen verder naar het volgende hokje. Het stokje-in-de-neus-hokje. Jan Dros treft een zeer bekwame neuspeuteraar. Een dame van respectabele leeftijd. Ze is erg vermoeid en dat is te zien. Alles in de vertragende trap.
Wij zijn de laatste van de paar honderd die ze heeft gepeuterd. We wensen haar een goede nachtrust toe en ze lacht. Asante zegt ze vriendelijk.
Goed, we zijn weer getest en weer wat euries lichter. We moeten nog 15 minuten wachten op de uitslag. Het is inmiddels over twaalven als het verlossende papiertje uit de printer komt. We mogen door naar de volgende ronde. De douane.
De papieren zijn in orde, op naar de volgende hindernis. De bagagescanner.
De koffers hebben gelukkig op ons gewacht. Die staan naast de bagageband en we lopen 6 koffers sterk naar de beruchte bagagescanner. Drie koffers worden als verdacht bestempeld en verdienen nader onderzoek. Een vriendelijk man van de inklaring wil ons maar al te graag helpen.
Uiteindelijk blijft er maar één koffer over waaraan de Tanzaniaanse overheid geld kan verdienen. Dat is de koffer met netwerkapparatuur voor de kliniek in Kilangala. Na een schaakspel waarin bedragen heen en weer schuiven blijft de teller staan op $49 dollar. De invoerbelasting die aan het loket achter in de hal betaald moeten worden. De maestro betaalpas in de aanslag om te betalen. Niet mogelijk. Alleen cash, $49.
Weer terug naar andere Jan en Rients om euries te bedelen. Want dollars daar doen we niet aan.
Waar de euries wegkwamen is nog een raadsel maar de 50 hebben we gehaald.
We staan eindelijk buiten bij de taxi’s. We moeten naar Hotel BL Airport Hotel. Nou dat weten de mannen wel. Voor 10 dollar afleveren bij de deur. We doen niet aan dollars dus het wordt weer vissen naar euries. Het is over enen als we 3 man zwak en 6 koffers sterk aankomen in het hotel.
De beiden Jannen nemen nog een Safari biertje als slaapmuts. Rients haakt af en zoekt uitgeteld zijn slaapplekje op. Jan en Jan volgen wat later.
Morgen weer meer.
Welterusten
Jan&Jan&Rients
----------------------------------------
There we are again.
Now from the African continent.
And of course we have experienced all kinds of things.
After flying for 10 hours, a wooden butt from here to Dar es Salaam, we arrive in the reception hall of the Julius Nyerere airport. There's a line that just won't move. We find out that we need to be tested again. A quick test. Because it may just be that after an extensive PCR test in the Netherlands we have been infected again on the plane. Almost free for $25.
Okay. Then another stick in your brain. Whether we want to pay in advance via a Tanzanian government website. No test and no access to Tanzania without a verification code that you will receive via email.
Then the party begins. On your small cell phone to an unknown website with a lot of questions. After pressing continue 5 times, it is time to pay. With your visa or master card. Ehhh, who has such a card. Jan Postma has one. A master card.
Be sure to enter the card number correctly. After having pressed a lot of number keys with fingers that are too thick, the moment is there…..PAY. There is some flashing back and forth and a beautiful color-toned QR code looms up. “Put the master card in the cardscanner and scan the QR code”. Oops, left the cardscanner at home. No pay no test.
Fortunately, we did receive a verification code in the mail. So far so good.
Now we only have to pay. It is around midnight and we have been standing in line for about 40 minutes. Cash can also be paid at the end of the row. The euries come from every nook and cranny of our hand luggage and we manage to raise €75.
First report at the first box. We can proceed to the next cubicle. The stick-in-the-nose box. Jan Dros meets a very skilled nose picker. A lady of respectable age. She is very tired and it shows. Everything in the retarding staircase.
We're the last of the few hundred she's touted. We wish her a good night's sleep and she smiles en says Asante.
Good. We have been tested again. We have to wait another 15 minutes for the results. It is now past twelve when the redeeming piece of paper comes out of the printer. We can move on to the next level. The customs.
The papers are in order and on to the next obstacle. The baggage scanner.
Luckily the suitcases were waiting for us. They are next to the baggage claim and we walk 6 suitcases to the infamous baggage scanner. Three suitcases are labeled as suspicious and deserve further investigation. A kind man is happy to help us.
In the end, only one suitcase remains from which the Tanzanian government can earn money. That's the case with network equipment for the clinic in Kilangala. After a chess game in which amounts move back and forth, the counter remains at $49 dollars. The import tax that must be paid at the counter in the back of the hall. The maestro debit card is ready to pay. Not possible. Cash only, $49.
Back to other Jan and Rients to beg for more euries. Where the euros came from is still a mystery, but we made it to 50.
We are finally outside at the taxis. We have to go to Hotel BL Airport Hotel. Well, the men know that. Delivery to the door for $10. We don't do dollars so it's fishing for euros again. It is after one o'clock when we arrive at the hotel with 3 men weak and 6 suitcases strong.
Both Jans take a Safari beer as a nightcap. Rients drops out and looks for his place to sleep. Jan and Jan follow a little later.
More tomorrow.
good night
Jan&Jan&Rients
-
16 Juli 2021 - 22:48
Hylle Dijkstra, Súderein 34 Tytsjerk:
Ja, het is wel aardig, en het zijn ook best wel veel letters, maar het gaat niet over zo veel, vindt ik.
Maar ik vind wel dat jullie heel goed werk doen, inhoudelijk.
Jullie doen wel veel voor de allerarmsten op deze wereld.
Dat kan ik niet van mij zelf zeggen.
Ik ben benieuwd naar inhoudelijke omschrijvingen of beschrijvingen van wat jullie daar heel precies gaan doen, groet Hyllle Dijkstra -
17 Juli 2021 - 11:36
Gjilke:
Haha gelukkig hebben jullie allemaal de leeftijd dat je nog contant geld op zak hebt :P
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
