de laatste dagen

Vrijdag 19 juli,
Woensdag hebben we het nationale museum van Tanzania en Dar es Salaam bekeken, ‘s avonds hebben Jan en ik afscheid van Leo genomen, hij is nu weer thuis en stuurt alweer grappige appjes. Rond 22:00 hebben Hans en Vivian Yambazi opgehaald van Kilimanjaro Airport en naar hun Hostel in Moshi gebracht. Een prima kamer met douche en WC, nog even een keer koud douchen. Na een goed gesprek met Hans over de mogelijkheden van de toekomstige werkplaats konden we gelijk spijkers met koppen slaan. Hans heeft een heldere filosofie: hij wil kwalitatief hoogstaande producten maken, hij wil een opgeruimde werkplaats en hij wil dat er veilig wordt gewerkt. Er moet ook een afzuiginstallatie komen, dat heb ik in Afrika nog niet gezien. Dit klinkt mij als muziek in de oren. Na een goede nacht en ontbijt hebben we zijn eigen huis bezichtigd en de projecten die hij onder handen heeft. Hans is een bezig baasje, weet precies wat en hoe hij het wil hebben om een stap richting de toekomst voor de gemeenschap te maken. De houding van “vast voordat het minder past” wil hij er uit hebben. Hij wil goede producten leveren voor een goede prijs.
De naden in de verbindingen van de kozijnen voor het huis van zijn vriend ergerde hij zich bont en blauw aan, “dat kan toch anders?”
Dat is het tegenovergestelde wat we vanochtend in diverse andere werkplaatsen hebben gezien. Het eindproduct ziet er wel aardig uit maar ik zou geen enkel product met een voldoende kunnen scoren. Om nog maar te zwijgen van veilig en zorgvuldig werken. Een opgeruimde werkplek is volstrekt onbekend, alles ligt schots en scheef over de vloer, de nauwkeurigheid is ver te zoeken.
Hans had een werkplaats in gedachten van 35 m², en daar moesten dan alle machines in want hij wil veel verschillende producten maken zoals kasten, tafels, stoelen, kozijnen, ramen en deuren. Ook wil hij nog metaal gebruiken in zijn meubels, wat weer extra ruimte vraagt. Hij schakelt razend snel: “dan vraag ik mijn vriend om een veldje en dat ruil ik tegen één van mijn huisjes”. Het ligt aan de weg die volgend jaar geasfalteerd word en tegenover allerlei kleine bedrijven die o.a. ook metaal bewerken.

Hij gaat dan een simpele dakconstructie met wat omheiningen maken.
Ze gebruiken veel nat hout, wat leidt tot scheuren en vervorming van de eindproducten. Bij het ziekenhuis hier in Moshi staat nog een lege zeecontainer, die kan eenvoudig worden omgetoverd tot houtdroogkamer.

We hebben nog een Kathedraal rond 1900 van de Duitsers aan de voet van de Kilimanjaro (hoogste berg van Afrika) bekeken, zeer imposant met mooie gebrandschilderde ramen. Op de terugweg trok de bewolking een beetje weg zodat we de top van de Kilimanjaro mochten bewonderen. ’s Avonds hebben we plannen gemaakt voor de nieuwe werkplaats en voor het plaatsen, instaleren en reizen voor volgend jaar.

Vandaag hebben we het KCMC ziekenhuis in Moshi bezocht, Jan Dros (Babu) werd er als een prins ontvangen. Een rondleiding over de afdelingen gaf duidelijk aan dat ze behoorlijk goed onderweg zijn naar papierloos werken. Dank zij de afgeschreven computers en netwerkapparatuur uit de Friese ziekenhuizen ligt het draadloze netwerk nu voor 100% op de poliklinische afdeling en voor 10% op de verpleegafdeling. Het werkt allemaal prima en de systeembeheerders weten waar ze mee bezig zijn en hebben al zelfstandig allerlei uitbreidingen gedaan. Volgend jaar stopt de ondersteuning vanuit Fryslân, dan draaien ze op eigen kracht, hopelijk dat dat over een paar jaar ook gebeuren met de timmerwerkplaatsen.

Morgenochtend 03:00 vertrek uit ons hostel, hopelijk 19:00 weer thuis.

Groeten Jan.